اهدا کنید که ماهی - این را فریب ندهید!
هر صاحب ماهی در نهایت با معضل چگونگی از بین بردن ماهی های ناخواسته مواجه است. اغلب صاحب ناامیدی به شیوه قدیمی پیری رطوبت می دهند. آه، شادی توالت - خیلی ساده، خیلی سریع، بسیار موثر است. یا شاید نه آیا گناهان گناه یا گریه کودک شما را از گلدیه به پایین تخت پرسلن نگه می دارد؟
اگر چنین است، شما ممکن است برنامه B را در نظر بگیرید. نقشه این پارک را به سگ گوش دهید و یک رودخانه یا دریاچه را پیدا کنید تا گلدی بتواند یک خانه جدید خوب داشته باشد.
بچه ها می توانند در آخر هفته ها بازدید کنند. همه خوشحال هستند، درست است؟
اشتباه. متاسفانه برای هر دو ماهی و محیط زیست، هیچ گزینه ای مناسب برای از بین بردن ماهی های ناخواسته و بیمار نیست. بهتر است که ماهی را به یک خانه جدید اهدا کنید، و در اینجا به همین دلیل است.
طرح A: فلاشینگ
آیا سیستم سپتیک برای تخریب ... خوب ... چیزهای نامطلوب طراحی شده است؟ بله، این است، اما ماهی های مضر نباید در فهرست موارد قابل فهم باشند.
اول، مسئله ظلم و ستم به ماهی را در نظر بگیرید. بحث در مورد چگونگی احساس درد ماهی که می تواند احساس کند، در طول عمر طولانی ما خشمگین می شود، اما شکی نیست که ماهی زنده ای که به یک سیستم حمل و نقل تمام انواع زباله های زائد وارد می شود، به نوعی رنج می برد. فلاشینگ یک ماهی زنده کمی انسان تر از کشیدن یک بچه گربه ناخواسته یا یک توله سگ پایین یک گودال بیرونی است. به اندازه کافی گفت
اگر این را به شما تحمیل نکرد، در اینجا یک دلیل خودخواهانه برای دو بار در مورد فلاشینگ فکر می کنم.
ماهی ها با آن بیماری ها یا انگل هایی که در ابتدا آن را آلوده می کنند حمل می کنند. مهم نیست که چگونه از راه دور، همیشه امکان انتقال این بیماری ها وجود دارد. آیا شما راحت با استفاده از یک توالت احساس می کنید، بدان معنی است که ماهی بیمار تازه شنا کرده است؟
طرح ب: انباشت
بسیاری از حوضچه ها، رودخانه ها و دریاچه ها وجود دارد - چرا ماهی های ناخواسته وجود ندارد؟
به نظر می رسد طبیعی است - در صورتی که ماهی ها از آنجا به آنجا بروند. این تقریبا هرگز مورد نیست. هزاران گونه غیر بومی ماهی هر ساله به ایالات متحده و سایر کشورها وارد می شوند. این ماهی ها در آبراه های محلی تعلق ندارند.
چرا؟ برای شروع، شرایط زندگی معمولا کمتر از ایده آل است. دمای آب و دیگر عوامل محیطی ممکن است برای آنها برای زنده ماندن بسیار شدید باشد. باکتری ها و انگل هایی که به طور معمول در معرض آن قرار ندارند و به همین دلیل مقاوم به آن نیستند، ممکن است آنها را از بین ببرند. ممکن است غذای مناسب برای آنها وجود نداشته باشد، به طوری که آنها گرسنه خواهند ماند و یا ممکن است برای ماهی و دیگر حیوانات خانگی که در این منطقه بومی هستند ناهار بخورند.
شانس برای بسیاری از ماهی های غیر بومی مناسب برای زندگی طولانی و سالم نیست. کسانی که زنده ماندند، یک مشکل حتی بدتر را ایجاد می کنند: ماهی های غیر بومی ممکن است با زیستگاه خراب شود. آنها ممکن است ماهی و حیوانات دیگر را بکشند، گیاه را از بین ببرند، و انگل ها و بیماری ها را منتقل کنند. در برخی موارد ممکن است که آنها با ماهی های محلی پرورش دهند و فرزندان مخربی را ایجاد کنند که طبیعت مادر هرگز به وجود نیاورده است و همه ما از خطرات فریب دادن با طبیعت مادر می دانیم. با توجه به اکوسیستم های محلی، ماهی های غیر بومی که بی سر و صدا رها شده اند، آسیب قابل توجهی به بار آورده است.
بنابراین گزینه های شما چه هستند؟
ماهیان سالم هرگز نباید مشکل را از بین ببرند. کلیه گزینه های زیر برای تخلیه یا سوزاندن ترجیح داده می شوند:
- به یک ماهی محلی یا فروشگاه حیوان خانگی دسترسی پیدا کنید. ببینید اگر آنها ماهی ناخواسته خود را می گیرند بعضی از آنها حتی یک قیمت کوچک برای آنها خواهند پرداخت.
- از صاحبان ماهی دیگر بپرسید. تبلیغ کنید اگر مجبورید شما ممکن است متعجب شوید که چه تعداد صاحبان ماهی مایل به گرفتن ماهی خود هستند.
- به دنبال یک باشگاه ماهی محلی باشید برای دیدن اینکه آیا یک باشگاه ماهی در منطقه شما وجود دارد، بررسی کنید. شانس کسی است که در باشگاه با خوشحالی ماهی خود را می برد.
- به یک مدرسه ، خانه یا دفتر پرستاری اهدا کنید. هر جایی که آکواریوم دارد ممکن است موافقت کند که ماهی خود را بگیرد. اگر آنها آکواریوم ندارند، خود را اهدا کنید. خانه های پرستاری و مدارس اغلب این هدایا را می پذیرند، و حتی ممکن است مالیات مجاز شمرده شوند.
ماهیان مضر برای مقابله با آن مشکلترند.
بدیهی است که نمی توان آنها را نادیده گرفت، اما هرگز نباید به آبراه های محلی یا فرسوده ریخته شوند. ماهی های بیمار که نمی توانند درمان شوند، باید قبل از اینکه در دفن زباله های بهداشتی دفع شوند، باید سریع و محترمانه از بین بروند.