اسبهای شیر بسیار بلند هستند و اسناد قویتری برای اسبها و بزرگترین اسبها دارند. در روزهایی که اسب ها به عنوان پیش نویس حیوانات مورد استفاده قرار گرفتند، آنها به خاطر قدرت فراوانی که دارند، به خوبی شناخته شدند. این اسب بخار واقعی دیگر استفاده نمی شود اسب شایر را در فهرست نژادهای دام در معرض خطر در انگلیس، ایالات متحده آمریکا و کانادا قرار داده است. در کانادا تخمین زده می شود که کمتر از یک صد نفر وجود داشته باشد و این نژاد در لیست "مهم" حفاظت از نژادهای گاو آمریکا قرار دارد.
نوع بدن:
اشتباه کردن اسب Shire با Clydesdale آسان خواهد بود. سر بلندتر و باریکتر است، با یک گونه کوچکتر. بینی کمی رومی است. گردن بلند، پیچیده و بلند است. پشت کوتاه است، و شانه ها و قفسه سینه قدرتمند و عضلانی است. عضلات عقبی به اندازه کولیدساید بسیار بزرگ نیست، اما هنوز هم قدرتمند و عضلانی هستند. به طور کلی، اسب Shire دارای حضور فرمانده و قدرتمند است.
اندازه متوسط:
اسب شایر بلند ترین نژاد است و استاندارد نژاد نیاز به افراد حداقل 16.2 هکتار دارد. به طور متوسط 17.1 هکتار است و نزاع ممکن است تا 17.2 هکتار افزایش یابد.
استفاده می کند:
اسب Shire به طور گسترده ای مورد استفاده قرار گرفت تا چرخ دستی های آلی از آبجوسازی به خانه های عمومی بکشند. قبل از WW1، آنها به طور گسترده ای به عنوان اسب های مزرعه، کشیدن واگن ها و کارهای کشاورزی کار می کردند. زمانی که زغالسنگ منبع اصلی گرمای و نور بود، شایرها در حال استخراج واگن زغال سنگ بزرگ در جاده های خشن بودند.
امروز Shire هنوز برای کشیدن وسایل نقلیه برای نشان دادن و لذت بردن از رانندگی محبوب است. آنها جایگزین سازگار با محیط زیست برای تراکتور در مزارع کوچک، کشیدن واگن دیدنی و ورود به سیستم است. و البته، آنها یک ابزار تبلیغاتی محبوب برای نوشابه های مدرن هستند، بعضی از آنها دوباره با اسب و واگن تحویل می دهند.
آنها همچنین به عنوان اسب سواری استفاده می شود.
رنگ و علامت گذاری:
اسب شایر در سیاه و سفید، خلیج، خاکستری و شاه بلوط یا خرچنگ می آیند (رنگ زرد رنگ در انگلستان مجاز نیست). استاندارد نژاد آمریکایی این است که "زخم ها و علامت های سفید سفید بیش از حد نامطلوب هستند". اسب های شیر مثل سیلدزالدز، پرچم، رشته های طولانی مو در زیر، زانو ها و ساق پا. این پرنده باید خوب و ابریشمی باشد و نه بیش از حد ضخیم باشد.
تاریخ و ریشه:
شایر ها به نام shires از حومه شهر که در آن نژاد توسعه یافته است. فکر می کنم اسب بزرگ بریتانیا برای اسب های جنگی استفاده می شود، اجدادی شایر است. فرزندان اسب بزرگ ممکن است از Friesians و دیگر نژادها خارج شده و به عنوان اسب سیاه سیاه انگلیسی توسعه یافته است. اسب کوه پکینگتون، که در اواخر دهه 70 میلادی زندگی می کند، به عنوان یکی از بنیانگذاران نژاد اسب شایر در نظر گرفته شده است. انجمن اسب شایر، برای اولین بار به نام انگلیسی سبد خرید اسب سواری، در سال 1878 تشکیل شد.
ویژگی های منحصر به فرد:
برجسته ترین ویژگی اسب شایر ارتفاع آن است. این نژاد نیز به خاطر آرامش و آسایش او شناخته شده است. آنها بسیار قوی هستند. یک جفت شایر در دهه 1920 یک بار بیش از چهل و پنج تن بارگیری کرد.
وزن دقیق بار را نمی توان تعیین کرد زیرا وزن بیش از ظرفیت خواندن ابزار اندازه گیری است.
قهرمانان اسب شید و مشاهیر:
سالهای زیادی است که تا سال 2001 درگذشت، یک جوراب اسرار اسب به نام Goliath کتاب رکوردهای جهانی گینس برای بلندترین اسب جهان بود. او بیش از 19 ساله ایستاده بود. بزرگترین اسب جهان ممکن است شایر به نام ماموت، متولد سال 1848 بوده است. او 21.2 دست بالا بود و حدود 3300 پوند (1500 کیلوگرم) وزن داشت.
اسبهای شیر بسیار بلند هستند و اسناد قویتری برای اسبها و بزرگترین اسبها دارند. در روزهایی که اسب ها به عنوان پیش نویس حیوانات مورد استفاده قرار گرفتند، آنها به خاطر قدرت فراوانی که دارند، به خوبی شناخته شدند. این اسب بخار واقعی دیگر استفاده نمی شود اسب شایر را در فهرست نژادهای دام در معرض خطر در انگلیس، ایالات متحده آمریکا و کانادا قرار داده است.
در کانادا تخمین زده می شود که کمتر از یک صد نفر وجود داشته باشد و این نژاد در لیست "مهم" حفاظت از نژادهای گاو آمریکا قرار دارد.