سگ ها و میاستنی گراویس

Myasthenia Gravis چیست؟

در جهان Myasthenia Gravis چیست؟ ممکن است این اصطلاح را شنیده باشید (و تصور می شد آن را مانند کسی که دهان پر از سنگ مرمر داشت) صدا می کرد. با این حال، شانس خوبی ندارید که بدانید چه چیزی واقعا وجود دارد و چگونه می توان آن را روی سگ ها تاثیر می گذارد.

Myasthenia Gravis چیست؟

Myasthenia Gravis یک اختلال عصبی-عضلانی است که می تواند روی سگ ها، گربه ها و انسان ها تاثیر بگذارد. این ناشی از کمبود گلیکول های استیل کولین است.

فقدان گیرنده های ACh مناسب باعث اختلال در سیگنال بین اعصاب و ماهیچه ها می شود و موجب ضعف عضلانی در قسمت های مختلف بدن می شود.

چگونه سگ ها میستونیا گراویس را دریافت کنند

میاستنی گراویس می تواند مادرزادی باشد (در هنگام تولد) و یا به دست آورد. اگر چه نه شکل در سگ ها بسیار رایج است، اما شکل زاد و ولد کم است.

میاستنی گراوی مادرزادی معمولا در توله سگ های بین شش تا هشت سالگی دیده می شود. این سگ ها با مقدار مناسب گیرنده های ACh متولد نشده اند. آنها به طور معمول نشانه هایی از ضعف ناشی از تمرین را نشان می دهند که می تواند به فلج و حتی مرگ منجر شود. برخی از نژادهای سگ مستعد ابتلا به میاستنی گراویس هستند، مانند اسپینجر اسپرینگر، جک راسل تریر و صاف فاکس تریر. برخی از Dachshunds متولد شده با یک فرم از myasthenia gravis که در واقع حل و فصل خود را دارد.

میاستنی گراویس به دست می آید در سگ های بالغ، به ویژه در سن دو تا چهار سالگی.

این یک فرم واسطه ایمنی از میاستنی گراویس است. آنتی بادی های سگ باعث تخریب گیرنده های ACh می شوند و منجر به کمبود می شوند. میاستنی گراویس به دست می آید می تواند هر سگ را تحت تاثیر قرار دهد. برخی از نژادهای سگ ممکن است مستعد باشند، مانند نژادهای زیر:

بدون مقدار کافی گیرنده های ACh، انتقال سیگنال بین عضلات و اعصاب نمی تواند باشد. عضلات ضعیف می شوند و نمی توانند عملکرد های مهم بدن را انجام دهند.

علائم Myasthenia Gravis در سگ ها

به طور کلی، اگر سگ شما دارای میاستنی گراوی باشد، ممکن است یک یا چند نشانه زیر را مشاهده کنید:

ضعف عضلانی ناشی از میاستنی گراویس ممکن است در کلیه اعضای بدن یا کانونی (فقط در مناطق خاص بدن دیده می شود). شایع ترین قسمت های کانونی که تحت تاثیر قرار می گیرند، عضلات مری، رحم و صورت است. در هر دو مورد نشانه ها از خفیف تا شدید است.

ضعف عضلانی عمومی به علت میاستنی گراویس ممکن است در بعضی از سگ ها به عنوان عدم تحمل ورزش مشاهده شود که با استراحت بهبود می یابد. بعضی از سگ ها به راحتی پیاده روی می کنند و راحت می شوند. در برخی موارد، برخی از سگها فلج ناگهانی را تجربه می کنند.

ضعف عضلانی کانونی عموما منجر به ایجاد وضعیتی به نام مگسوفاژ می شود، شاید شایع ترین نشانه ای از میاستنی گراوی است. این در واقع یک وضعیت ثانویه است که به علت میاستنی گراوی رخ می دهد. مگس های آبزی بزرگ شدن مری است (لوله ای که گلو را به معده متصل می کند). مری در عضلات وجود دارد که به شیوه ای مشابه موج حرکت می کند و غذا و مایع را به معده می فرستد. اگر یک سگ دارای مگسئول باشد، مری به تنش عضله را از بین می برد، افزایش می یابد و نمی تواند درست عمل کند. غذا و مایعات ممکن است در مری به دام افتاده و یا سگ را از بین ببرند.

مگسئوفاز به آسانی می تواند باعث ایجاد پنومونی آسپیراسیون شود. این اتفاق می افتد زمانی که غذا یا مایع به ریه ها استنشاق می شود و عفونت پیشرفت می کند. مری و ترشح در کنار یکدیگر هستند، به طوری که غذا یا مایع به راحتی می تواند به داخل تراشه نفوذ کند، در حالی که عضلات آن منطقه به درستی عمل نمی کنند.

میاستنی گراوی ممکن است بعضی از سگ ها را نیز باعث ایجاد تومور در قفسه سینه (به نام تیموم) شود.

چگونه دامپزشکان تشخیص Myasthenia Gravis در سگ ها

اگر فکر می کنید سگ شما نشانه های میاستنی گراویس یا هر بیماری دیگری را نشان می دهد، حتما با دامپزشک خود تماس بگیرید.

دامپزشک شما با بحث درباره تاریخ سگ خود را با شما شروع می کند، سپس یک معاینه فیزیکی کامل انجام دهید . تشخیص های اضافی، مانند آزمایشگاه و رادیوگرافی (اشعه ایکس)، ممکن است برای بررسی مسائل مختلف توصیه شود. قبل از تشخیص قطعی بسیار مهم است که دیگر بیماری ها، اختلالات و یا آسیب ها را رد کنیم. دامپزشک شما ممکن است توصیه کند که سگ خود را به متخصص دامپزشکی (معمولا یک متخصص مغز و اعصاب) برای کمک به تشخیص قطعی راهنمایی کنید.

برای بررسی آنتی بادی در برابر گیرنده های استیل کولین، یک آزمایش خون مخصوص (آزمون آنتی بادی AChR) می تواند انجام شود. این تست می تواند به طور موثر تشخیص بیشتر سگ ها با Myasthenia gravis.

اگر نشانه های سگ خود را به آسانی متوجه شوید، ممکن است داروهای خاصی برای بررسی میاستنی گراوی تجویز شود. این اغلب تست Tensilon نامیده می شود. سگ تزریق داخل وریدی یک مهارکننده استیلکولین استراز به نام ادروفونیم داده می شود. اگر سگ دارای میاستنی گراویس باشد، پس از آن دارو موجب بهبود قابل توجه (هرچند موقت) در ضعف عضلات خواهد شد.

Myasthenia Gravis درمان سگ ها

متاسفانه هیچ درمان برای میاستنی گراوی وجود ندارد. بیشتر توله ها با میاستنی گراوی مادرزادی زنده ماندند. با این حال، درمان برای myasthenia gravis است که می تواند کمک بسیاری از سگ ها زندگی شاد زندگی می کند. در واقع، بعضی از سگ ها حتی پس از تشخیص، دوباره بهبودی خودبخودی را تجربه می کنند.

کلید موفقیت درمان مایاستن گاوی سگ شما این است که به طور موثر با دامپزشک خود ارتباط برقرار کنید و در مراقبت روزانه سگ خود دقت کنید. برای دریافت سگ خود را در بهترین طرح درمانی، با دامپزشک خود کار کنید. به یک روال ثابت و به سرعت تغییر وضعیت سگ خود را گزارش دهید. داروها همیشه باید دقیقا همانطور که توسط دامپزشک تعیین شده باشد.

تنظیمات درمان بدون مشاوره با دامپزشک خود انجام دهید.

درمان های زیر ممکن است برای درمان سگ شما برای Myasthenia gravis استفاده شود:

برای تقویت سیگنال عصبی-عضلانی تجویز آنتی کولین استراز (پرییدوستیگمین یا نواستگین) تجویز می شود. این داروها می تواند اثر استیل کولین را در اتصال نعوظ عضلانی طولانی کند. سگ ها با میاستنیا گراویس به طور معمول باید به این نوع داروها برای زندگی باقی بمانند. برای بسیاری از سگ ها، این درمان به اندازه کافی برای مدیریت علائم خود است.

اگر درمان اضافی مورد نیاز باشد، ممکن است در معالجه ايمونواسپاراسيون مورد توجه قرار گيرد. دامپزشک شما ممکن است کورتیکواستروئیدها را برای سرکوب سیستم ایمنی بدن تجویز کند. از آنجا که میاستنی گراوی به دست می آید از طریق سیستم ایمنی، داروهای سرکوب کننده ایمنی ممکن است موثر باشد. با این حال، درمان با سرکوب سیستم ایمنی می تواند خطر ابتلا به عفونت را افزایش دهد، به خصوص برای سگ های مگسوفاگو که در حال حاضر مستعد ابتلا به پنومونی آسپیراسیون هستند.

تبادل پلاسما درمانی یک درمان است که گاهی اوقات برای انسان با موارد جدی میاستنی گراوی مورد استفاده قرار می گیرد. این در بعضی مناطق برای سگ ها قابل استفاده است، اما ممکن است هزینه ای غیر قابل پیش بینی باشد. TPE شامل حذف پلاسما "بیمار" و جایگزینی آن با پلاسما از یک اهداکننده سالم است. این درمان ممکن است در سگ ها با موارد بسیار جدی میاستنی گراوی موثر باشد.

مراقبتهای حمایتی بخش مهمی از درمان سگهای مبتلا به میاستنی گراویس است.

هنگامی که سگ خود را ابتدا با مایواستنیا گراویس تشخیص داده می شود، ممکن است بستری شدن در بیمارستان برای حفظ سگ خود ضروری باشد، به خصوص اگر مسائل ثانویه نگرانی باشد. بستری شدن نیز به دامداران کمک می کند تا از سگ خود در طول دوره تنظیم دارو مراقبت کنند.

بسته به اینکه بیماری سگ شما چقدر شدید، مراقبت روزانه ممکن است طولانی مدت باشد (به خصوص اگر سگ شما دارای مگسئوفای) باشد. اطمینان حاصل کنید که سازماندهی شده و توجه دقیق به جزئیات انجام دهید. با این حال، با خود و سگ خود صبور باشید در صورت نیاز، از دوستان و اعضای خانواده درخواست کمک بگیرید. پیوستن به یک جامعه از صاحبان سگ مایستنیا گراویس یا صاحبان سگهای مگیزاوفا را در نظر بگیرید.

مهم نیست که چگونه از سگ خود مراقبت می کنید، همیشه می توانید مشکلات را به وجود آورید. سگ شما ممکن است به صورت دوره ای بستری شود تا پنومونی آسپیراسیون یا سایر مشکلات ثانویه درمان شود. به همین دلیل بسیار مهم است که با دامپزشک خود ارتباط برقرار کنید و درباره تغییرات در سگ خود، بدون در نظر گرفتن تغییرات کوچک، به نظر برسید.