چگونه چرخه آکواریوم
آن را دوچرخه سواری، نیتریفیکاسیون ، چرخه بیولوژیکی، چرخه راه اندازی، چرخه شکستن یا چرخه نیتروژن نامید. مهم نیست که چه نامی استفاده می کنید، هر آکواریوم تازه تاسیس شده، از طریق فرآیند ایجاد مستعمرات باکتری سودمند است. آکواریوم های قدیمی تر نیز دوره هایی را طی می کنند که طی آن کلنی های باکتری نوسان می کنند. عدم درک این فرآیند، بزرگترین عامل کمک به از دست دادن ماهی است.
یادگیری چگونگی آن و چگونگی مقابله با دوره های بحرانی در طول چرخه نیتروژن، احتمال شانس خود را برای نگهداری ماهیان موفق را به میزان زیادی افزایش می دهد.
مشکل زباله
بر خلاف طبیعت، یک آکواریوم یک محیط بسته است. تمام زباله ها از ماهی، غذای سرخ شده و گیاهان فاسد دفع می شود، در داخل مخزن باقی می مانند. اگر هیچ چیز از بین بردن این زباله ها، آکواریوم زیبای شما به هیچ وجه بدون هیچ زحمتی تبدیل خواهد شد.
در واقع، برای مدت کوتاهی، یک آکواریوم جدید تبدیل به سمی سمی می شود. آب ممکن است واضح باشد اما فریب خورده است. با سموم بارگذاری شده است، بسیار شبیه یک مخزن سپتیک. به نظر می رسد افتضاح، آیا این نیست؟ خوشبختانه باکتری هایی که قادر به تبدیل مواد زائد به محصولات جانبی ایمن هستند، در آکواریوم به زودی به زودی به عنوان ماهی اضافه می شوند. متأسفانه باکتری های کافی برای از بین بردن تمام سموم وجود ندارد بطوریکه برای یک دوره چند هفته تا یک ماه یا بیشتر ماهی های شما در معرض خطر هستند.
با این حال، شما نیاز به از دست دادن آنها نیست. با درک چگونگی چرخه نیتروژن کار می کند و دانستن گام های مناسب، مسلح می شوید، می توانید با چالش های بسیار کمی از طریق چرخه تعلیق در بیایید.
مراحل چرخه نیتروژن
سه مرحله از چرخه نیتروژن وجود دارد که هر کدام از آنها چالش های مختلفی را نشان می دهد.
مرحله اولیه: چرخه زمانی شروع می شود که ماهی به آکواریوم معرفی می شود. مدفوع آنها، ادرار، و همچنین هر نوع غذای سرخ شده، به سرعت به آمونیاک یونیزه یا اتحادیه شده تقسیم می شوند. شکل ionized، آمونیاک (NH4)، اگر pH کمتر از 7 باشد، برای ماهی ها سمی نیست. فرم یونیزاسیون، آمونیاک (NH3) اگر pH 7 یا بالاتر باشد و برای ماهی بسیار سمی باشد، وجود دارد. هر مقدار آمونیاک (NH3) اتحادیه اروپا خطرناک است، با این حال هنگامی که سطوح به 2 ppm برسد، ماهی ها در معرض خطر جدی هستند. آمونیاک معمولا روز سوم پس از معرفی ماهی شروع به افزایش می کند.
مرحله دوم: در این مرحله، باکتری Nitrosomonas، آمونیاک را اکسید می کند، بنابراین آن را از بین می برد. با این حال، محصول جانبی اکسیداسیون آمونیاک نیتریت است که همچنین برای ماهی بسیار سمی است. سطوح نیتیتی که به میزان 1 میلی گرم در لیتر به عنوان کمترین مقدار ممکن است به بعضی از ماهی ها کشنده باشد. نیتیت معمولا در پایان هفته اول پس از معرفی ماهی شروع به افزایش می کند.
مرحله سوم: در آخرین مرحله چرخه، باکتری های نیتروباکر، نیتریت ها را به نیترات تبدیل می کنند. نیترات برای ماهی ها در سطوح کم و متوسط بسیار سمی نیستند. تغييرات جزئی آب به طور منظم سطح نيترات را در محدوده امن حفظ خواهد کرد. تانک های نصب شده باید هر چند ماه یک بار آزمایشات لازم برای نیترات انجام دهند تا اطمینان حاصل شود که سطح بسیار زیاد نیست.
حالا که می دانید چه اتفاقی می افتد، چه باید بکنید؟ مراحل ساده مانند تست آب و تغییر آب به شما کمک می کند چرخه نیتروژن بدون از دست دادن ماهی خود را مدیریت کنید. برای جزئیات بیشتر در مورد آنچه که بعدا انجام دهید، به صفحه 2 ادامه دهید.