ویروس کوریومننجیتی لنفوسیتی (LCMV) عمدتا موش های وحشی را آلوده می کند. برآورد شده است که 5٪ موش های وحشی در سراسر ایالات متحده LCMV را حمل می کنند. موش ها می توانند بدون اینکه بد شوند، ویروس را برای تمام عمر خود حمل و حمل می کنند. همسترها ، افراد و چند حیوان دیگر نیز می توانند آلوده شوند.
در بحث های کوریومننجیت لنفوسیتی، شما ممکن است دو اختصار را ببینید: LCM و LCMV. LCM به بیماری (chioromenenitis لنفوسیتیک) و LCMV به ویروس خود (ویروس کوریومننجیت لنفوسیتی) اشاره دارد.
انتقال LCMV
LCMV در بزاق، ادرار و مدفوع موشهای آلوده ریخته می شود. افراد و دیگر حیوانات از طریق تماس با این ترشحات و یا استنشاق ذرات خشک شده از آنها آلوده می شوند. یک هامستر آلوده ممکن است نشانه های بیماری را نشان ندهد اما ویروس را از بین ببرد و آن را به مردم انتقال دهد. فکر نمی کنم این ویروس از فرد به فرد مسری باشد، مگر این که زنان باردار بتوانند ویروس را به جنین منتقل کنند، که می تواند عواقب جدی داشته باشد.
چه جوندگان بیماری را حمل می کنند؟
به نظر میرسد که موش و همستر حامل اصلی هستند. خوک های گینه به ندرت آلوده شده اند. موش و همستر می توانند در تماس با سایر جوندگان آلوده یا از تماس با ادرار یا مدفوع وحشی موش در فروشگاه حیوان خانگی آلوده شوند.
علائم در افراد
عفونت با LCMV لزوما علائم را ایجاد نمی کند، اما برای اکثر افراد مبتلا به بیماری، علائم در عرض 1 تا 2 هفته در معرض ویروس قرار می گیرند.
علائم اغلب شامل تب، خستگی، عدم اشتها، درد عضلانی، سردرد، تهوع و استفراغ است. این می تواند تا یک هفته طول بکشد و ممکن است به دنبال بهبودی کوتاه باشد، سپس تب، درد گردن، سردرد، سردرگمی و سایر علائم التهاب در مغز رخ می دهد.
شدت LCMV
برای اکثر افراد سالم، بیماری کاملا ملایم و بهبودی کامل است.
اگر التهاب در مغز شدید باشد، اثرات طولانی مدت می تواند دیده شود. با این حال، دو گروه از افراد وجود دارد که برای آن عفونت با ویروس کوریومنژیتیس لنفوسیتی یک نگرانی بسیار جدی است: افراد مبتلا به اسهال و زنان باردار.
LCMV در بارداری
زنان باردار که آلوده می شوند می توانند ویروس را به جنین منتقل کنند. این می تواند منجر به نقص سقط جنین یا تولد، از جمله مشکلات مغز در طول دوران کودک شود. زنان باردار بهتر می توانند از تماس با جوندگان حیوانات اجتناب کنند، تا در مورد ایمن نگهداری شوند.
LCMV در بیماران مبتلا به ايمن
افرادی که برای هر دلیلی از سیستم ایمنی سرکوب شده اند، از جمله درمان شیمی درمانی، درمان با داروهای سرکوب کننده ایمنی (به عنوان مثال برای بیماری های خودایمنی، بیماران پیوند) و عفونت HIV، خطر جدی بیماری LCMV را بیشتر می کنند. اگر در این دسته قرار بگیرید و بیمار شوید، هر گونه تماس با جوندگان را مطلع سازید.
پیشگیری - حیوانات خانگی
بهداشت خوب کمک می کند تا از انتقال حیوانات خانگی جلوگیری شود. این شامل شستن دست ها پس از خوردن جوندگان و یا قفس، بستر، ظروف و اسباب بازی ها است. نظارت بر اطفال را اطمینان حاصل کنید که آنها همان کار را انجام می دهند. جوندگان پت باید از آشپزخانه و به دور از غذا نگهداری شوند و نباید در نزدیکی چهره یا دهان نگهداری شوند (بدون بوسیدن!).
قفس ها را از قفسه سینک آشپزخانه یا محل های آماده سازی غذا دور کنید و از سینک یا وان که برای تمیز کردن قفس با یک محلول سفید کننده استفاده می شود، ضد عفونی کنید.
پیشگیری - موش وحشی
آلودگی با موش های وحشی خطر انتقال LCMV به انسان ها و همچنین حیوانات خانگی است. دسترسی به خانه و ساختمان های دیگر را به موش ها متوقف کنید، تمام منابع غذایی را از موش های وحشی خارج کنید و از تله ها استفاده کنید. برای آلودگی های شدید، شرکت کنترل آفات را درگیر کنید. اگر شما نیاز به تمیز کردن موش ها دارید، ابتدا آنها را با یک راه حل سفید کننده (1/4 درجه سانتیگراد در 1 گالن آب) بشویید و سپس آنها را تمیز کنید تا آنها را جمع و جور نکنید تا از بروز ویروس در هوا جلوگیری شود.
آیا حیوانات خانگی ایمن همسترها هستند؟
خطرات قراردادن LCM از یک هامستر حیوان خانگی یا هر جوانی دیگر بسیار کم است. در اکثر خانوارها، بهداشت عمومی و مراقبت دقیق، همه چیزهایی است که برای جلوگیری از مشکلات ضروری است (و مراقبت بهداشتی همیشه باید بدون توجه به آن انجام شود).
شما ممکن است نیاز به نظارت بر فرزندان خود داشته باشید تا اطمینان حاصل کنید که آنها از جوندگان حیوانات خانگی، از جمله همستر و موش استفاده می کنند تا از عفونت جلوگیری کنند، همانطور که در بالا ذکر شد.
با این حال، زنان باردار ممکن است بخواهند از تماس با جوندگان حیوانات اجتناب کنند زیرا نتیجه عفونت در دوران بارداری می تواند بسیار جدی باشد. به طور مشابه، افراد مبتلا به سیستم ایمنی ممکن است بخواهند از حیوانات خانگی مانند همستر و موش استفاده کنند.
جالب است، برآوردها می گویند که 2 تا 5 درصد جمعیت ایالات متحده دارای آنتی بادی هایی هستند که نشان دهنده قرار گرفتن در معرض LCMV هستند. در اغلب موارد، افراد حتی بدون آنکه متوجه شوند، آلوده می شوند (حتی اگر بیمار شوند، علائم اغلب به عنوان آنفلوانزا توصیف می شوند، بنابراین هیچ تشخیص قطعی LCM ایجاد نمی شود).