بیماری لیم توسط یک باکتری به نام Borrelia burgdorferi بوجود می آید و توسط کلیه ها گسترش می یابد. انسول با تغذیه با موشهای آلوده و دیگر حیوانات کوچک با باکتری آلوده می شود. هنگامی که یک تست آلوده جانوران دیگر را می کشد، می تواند باکتری ها را به این حیوانات منتقل کند. بیماری لیم توسط گاو تیک (تیک سیاه و سفید پا) و گروه کوچکی از دیگر کنه های مربوط به آن منتقل می شود. تپه گوزن کوچک است و ممکن است حیوانات و افراد را بدون اینکه تشخیص داده شود، گاز بگیرند.
بیماری لیم بر انواع گونه ها، از جمله سگ ها، گربه ها و مردم تاثیر می گذارد. تا 95 درصد از سگهای آلوده به B. burgdorferi علائم ایجاد نمی کنند (افراد مبتلا به بیماری لیم بسیار بیشتر از بیماران مبتلا به بیماری لیمو هستند).
هیچ شواهدی وجود ندارد که بیماری لیم توسط تماس مستقیم با حیوانات آلوده گسترش یابد. با این حال، در نظر داشته باشید که کنه ها می توانند روی حیوانات خانگی خود در خانه سوار شوند و به انسان در خانه حرکت کنند.
عوامل خطر
سگهایی که زمان زیادی را در خارج از منزل می گذرانند، به خصوص در جنگل، بوش و یا مناطق چمن بلند، بیشتر به بیماری لیم آلوده می شوند. با این حال، کنه ها را می توان به حیوانات دیگر در حیوانات منتقل کرد و سگ ها می توانند آلوده شوند.
عفونت ها در طول فصل تیک رخ می دهند (معمولا از اوایل پاییز بهار)، اما زمان بین عفونت و ظهور علائم بیماری لیمی می تواند تا 2-5 ماه باشد.
بیماری لیم در سراسر ایالات متحده و در بسیاری از نقاط جهان دیده می شود.
در امریکا. بیماری لیم در شمال شرقی ایالات متحده، همراه با ساحل اقیانوس آرام و در اواسط دسامبر شایع است.
علائم بیماری لایم
وقتی علائم بالینی پیشرفت می کنند، ممکن است موقت یا مکرر باشند و شامل موارد زیر باشند:
- تب.
- کاهش اشتها
- متورم، مفاصل دردناک (سگ ممکن است تمایل به حرکت).
- لنگش - لمس که ممکن است در ابتدا خفیف باشد، پس از آن بدتر می شود، و همچنین ممکن است از یک پا به سمت دیگر تغییر کند.
- لتارگی
- تورم غدد لنفاوی.
برخی از سگ ها با بیماری لیم ممکن است بیماری کلیوی ایجاد کنند.
علائم بیماری کلیوی ممکن است شامل افسردگی، استفراغ ، از دست دادن اشتها، و افزایش تشنگی و ادرار (گاهی اوقات کمبود ادرار ایجاد شود). سگهایی که بیماری کلیوی دارند، می توانند بسیار بیمار شوند و به درمان پاسخ ندهند.
بیماری های عصبی (تغییرات رفتاری، تشنج) و عوارض قلب ، که گاهی اوقات در انسان دیده می شود، در سگ ها نادر است.
تشخیص بیماری لایم
تشخیص بیماری لیم باید بر اساس ترکیبی از عوامل، از جمله تاریخچه (قرار گرفتن در معرض)، علائم بالینی، پیدا کردن آنتی بادی با باکتری B. burgdorferi و پاسخ سریع به درمان با آنتی بیوتیک ها باشد.
تست آنتی بادی مثبت برای تشخیص خود به اندازه کافی کافی نیست، زیرا نه همه سگهایی که در معرض B. burgdorferi قرار دارند، بیمار می شوند و آنتی بادی ها می توانند در مدت زمان طولانی پس از قرار گرفتن در معرض خون ادامه یابند.
آزمایش های دیگر تشخیصی مانند آزمایش خون و ادرار، اشعه ایکس و نمونه برداری از مایع مفصلی ممکن است انجام شود تا علائم بیماری کلیوی را بررسی کند و سایر شرایط را با علائم و نشانه های مشابه از بین ببرد.
درمان بیماری لیم
درمان با آنتی بیوتیک ها باعث بهبود سریع علائم می شود (آنتی بیوتیک ها برای چند هفته ادامه می یابد).
درمان ممکن است کاملا باکتری را پاک نکند، اما تولید حالت ای را می دهد که نشانه ای از آن وجود ندارد (شبیه به شرایط سگهایی که علائم عفونت را ندارند).
بیماری کلیوی ممکن است بعضی از زمان ها بعد از ابتلا به عفونت ایجاد شود، بنابراین بهتر است که پروتئین بیش از حد در ادرار سگ هایی که بیماری لیم دارند، به طور منظم بررسی شود. ابتلا به بیماری کلیه در اوایل دوره خود بهترین پیش آگهی را ارائه می دهد. اگر بیماری کلیوی وجود دارد، یک دوره طولانی تر آنتی بیوتیک همراه با داروهای دیگر برای درمان بیماری کلیه معمولا ضروری است.
جلوگیری از بیماری لایم
- کنترل قلم برای پیشگیری از بیماری لیم (و بسیاری از بیماری های دیگر که می تواند توسط کنه ها منتقل شود) بسیار مهم است. سگ را روزانه برای کنه ها بررسی کنید و آنها را در اسرع وقت حذف کنید ، زیرا کنه ها باید حداقل 12 ساعت (احتمالا 24-48 ساعت) قبل از انتقال باکتری هایی که باعث بیماری لیم می شوند، تغذیه شوند. این در فصل پنجه کیک بسیار مهم است و پس از اینکه سگ شما زمان را در بوته یا چمن بلند گذراند (در نظر بگیرید از این مناطق در فصل تیکه اجتناب کنید). محصولاتی که باعث جلوگیری از کنه مانند جلوگیری از انگل ماهانه (مانند Frontline®، Revolution® ) و یا حلقه های تیک (مثلا Preventic®) می توانند استفاده شوند هنگام استفاده از این محصولات اطمینان حاصل کنید که مشاور دامپزشک خود را دنبال کنید. چمن و قلم مو را در حیاط خود نگه دارید، و در مناطقی که کنه ها یک مشکل جدی هستند، همچنین می توانید درختان خود را برای کنه ها در نظر بگیرید.
- واکسن برای بیماری لایم: واکسیناسیون در برابر بیماری لیم یک موضوع بحث انگیز است و چیزی است که باید با دامپزشک شما به طور عمیق مورد بحث قرار گیرد. بسیاری از متخصصان واکسیناسیون معمول را توصیه نمی کنند، زیرا چند سگ علائم بیماری لیم را تجربه می کنند و زمانی که بیماری لیم در سگ اتفاق می افتد، معمولا به راحتی درمان می شود. علاوه بر این، به دلیل اینکه آرتریت و مشکلات کلیه در ارتباط با بیماری لیم حداقل مربوط به پاسخ ایمنی به باکتریها (به جای خود باکتری است)، نگرانی وجود دارد که واکسیناسیون ممکن است به مشکلات کمک کند. واکسیناسیون نیز 100 درصد موثر نیست و تنها در سگ هایی که هنوز در معرض B. burgdorferi نیستند، مفید است . با این حال، واکسیناسیون قبل از قرار گرفتن در معرض می تواند جلوگیری از سگ ها از بیماری لیم و همچنین جلوگیری از تبدیل شدن آنها به حامل باکتری شود. از کجا واکسن استفاده می شود، معمولا توصیه می شود که توله سگ های جوان (مثلا در حدود 12 هفته، با تقویت کننده 2-4 هفته ای) شروع به واکسین کردن سگ ها کنند. واکسن ایمنی طولانی مدت را فراهم نمی کند، بنابراین واکسیناسیون مجدد سالانه (به طور ایده آل قبل از فصل تیک) ضروری است. شکل نوترکیب این واکسن، پتانسیل کمتری برای عوارض جانبی نسبت به فرم باکتری واکسن دارد.
لطفا توجه داشته باشید: این مقاله فقط برای مقاصد اطلاعاتی ارائه شده است. اگر حیوان خانگی شما هر گونه نشانه ای از بیماری را نشان می دهد، لطفا با دامپزشک تماس بگیرید تا با بیشترین سرعت ممکن.