بیماری کوشینگ در سگ ها

بیماری کوشینگ یک بیماری در سگ است که وقتی بدن بیش از حد کورتیزول هورمون تولید می کند، اتفاق می افتد. همچنین hyperadrenocorticism نامیده می شود، دو نوع اصلی از این بیماری وجود دارد:

• وابسته به هیپوفیز (شایع ترین شکل): غده هیپوفیز در مغز غده فوق کلیه را تحریک می کند و موجب تولید کورتیزول بیش از حد می شود.
• وابسته به آدرنال: غدد فوق کلیه باعث تولید بیش از حد کورتیزول می شود

فرم سوم، hyperadrenocorticism iatrogenic، اگر سگ با استروئید در دوزهای بالا و یا مدت طولانی مدت درمان شده است، می تواند رخ دهد.

بیماری کوشینگ در سگ ها نسبتا شایع است و در اسب ها تا حدودی رایج است. کوشینگ می تواند در گربه ها و انسان ها اتفاق بیافتد، گرچه کمتر به این شکل است.

علائم بیماری کوشینگ

نشانه های بیماری کوشینگ ممکن است شبیه علائم دیگر مشکلات سلامتی باشد ، بنابراین اگر سگ شما به نظر می رسد بیمار باشد، مهم است که دامپزشک خود را ببینید. علائم زیر معمولا در سگ ها با بیماری کوشینگ مشاهده می شود:

• افزایش تشنگی و ادرار کردن
• افزایش اشتها (سگ ها اغلب به نظر می رسد گنگ)
• شکم بزرگ (ظاهر "گلدان")
• از دست دادن / نازک شدن مو، به خصوص در کنار دو طرف بدن
• آزار و اذیت / ضعف
• تنبلی

بیماری کوشینگ چگونه ایجاد می شود

علت دقیق بیماری کوشینگ شناخته شده نیست (به استثنای فرم یاتروژنیک که دارای علل خارجی است). برخی از نژادهای سگ به این بیماری مستعد هستند، مانند ترورهای بوستون، بوکسورها ، Dachshunds و Poodles .

بیشتر سگ هایی که بیماری کوشینگ را تجربه می کنند، افراد مسن و سنین بالا هستند.

تشخیص بیماری کوشینگ

دامپزشک شما با یک معاینه کامل شروع خواهد شد. بر اساس یافته های امتحان و تاریخچه ای که ارائه می دهید، دامپزشک شما به احتمال زیاد توصیه کار آزمایشگاهی خواهد شد. در ابتدا، اکثر دامپزشکان یک شیمی خون، شمارش کامل خون و آزمایش ادرار را اجرا می کنند.

اختلالاتی در این آزمایشها مانند افزایش آنزیم های کبدی، افزایش کلسترول و رقیق شدن ادرار ممکن است بیماری کوشینگ را نشان دهند و دامپزشک شما باید آزمایشات آزمایشگاهی بیشتری انجام دهد. آزمایش های دیگری که ممکن است برای تشخیص بیماری کوشینگ مورد نیاز باشد عبارتند از:

• کورتیزول ادرار: نسبت کراتینین : این آزمایش ادرار معمولا در سگ ها با بیماری کوشینگ غیرطبیعی است. با این حال، آزمایش های تشخیصی بیشتر برای تایید بیماری کوشینگ ضروری است.
• تست تحریک هورمون آدنوکورتیکوتروپیک (ACTH stim) : یک نمونه خون کشیده شده و سپس تزریق هورمون داده می شود. یکی دیگر از نمونه خون یک تا دو ساعت بعد برای اندازه گیری پاسخ بدن است.
• تست مهار دوز پایین دگزامتازون (LDDST) یا آزمون سرکوب دگزامتازون با دوز بالا (HDDST): این تست های هشت ساعته شامل نمونه خون، تزریق استروئید و سپس نمونه های خون اضافی در فواصل زمانی به منظور اندازه گیری پاسخ بدن است. این آزمایشات ممکن است به متخصص دامپزشک شما کمک کند که محل مشکل در بدن حیوان خانگی (هیپوفیز و آدرنال) باشد.
• سونوگرافی شکم یا سیتی اسکن : سونوگرافی شکم اجازه می دهد تا دامپزشک به دیدن غده آدرنال و به دنبال ناهنجاری ها بروید. یک CT اسکن، دامپزشکان را قادر می سازد تا ناهنجاری های غده هیپوفیز را (که در پایه مغز قرار دارند) ببینند. این آزمایشها ممکن است به شما کمک کند که دامپزشک خود را یاد بگیرد که آیا سگ شما مبتلا به هیپوفیز وابسته به هیپوفیز یا وابسته به آدرنال است.

شايعترين نوع بيماري کوشينگ نوعي وابسته به هيپوفيز است. Hyperdrenocorticism وابسته به آدرنال به طور کلی ناشی از یک یا چند تومور آدرنال است. حدود نیمی از زمان، این تومورهای آدرنال خوش خیم هستند (نیمه دیگر بدخیم).

درمان بیماری کوشینگ

درمان طبی معمولا برای بیماری کوشینگ وابسته به هیپوفیز موثر است. داروهایی که تریلوستن نامیده می شود، اغلب تجویز می شود. تريلوستن آنزيمي را که در توليد کورتيزول بدن دخيل است را مهار مي کند. مهار این آنزیم تولید کورتیزول را مهار می کند.

دیگر داروهایی که کمتر مورد استفاده قرار می گیرند عبارتند از لیزودرن، کتوکونازول و ال دپرنیل (Anipryl).

در مورد بیماری کوزینگ وابسته به آدرنال، برخی از داروهای فوق ممکن است مؤثر باشند (هرچند پروتکل های دارویی متفاوت هستند). با این حال، جراحی اکتشافی و گاهی برداشت غده آدرنال ممکن است ضروری باشد.

سگ هایی که برای بیماری کوشینگ تحت درمان قرار می گیرند باید به طور منظم برای بازبینی مجدد و پیگیری کار آزمایشگاه مراجعه کنند.

اگر سگ شما با بیماری کوشینگ تشخیص داده شده است، با دامپزشک خود در مورد مزایا و معایب گزینه های مختلف درمان صحبت کنید.