پوسته پوسته شدن در توله سگ

پوسیدگی در توله سگها ، شبیه به ویروس سرخک انسانی، شایع ترین بیماری عفونی کانین در سیستم عصبی است. در طول عمر خود، بیشتر سگ ها در معرض آلودگی قرار می گیرند. توله سگ ها بیشترین خطر را دارند. گندم نیز گرگ، کویوت، راکون، کرفس ، سمور، پوست، صدف و صدف را آلوده می کند. حیوانات وحشی زنده نگه داشتن ویروس و حتی واکسن موثر برای چندین دهه این بیماری را تمدید نکرده است.

واکسن 100٪ موثر نیست، اما بهترین حمایت برای توله سگ شما را فراهم می کند.

چگونه گسترش می یابد

پوسته پوسته شدن بسیار مسری است و اغلب مرگبار است. ویروس در بزاق، ترشحات تنفسی، ادرار و مدفوع فرو می رود. ویروس با عطسه کردن و سرفه شدن و یا توسط توله سگ شما خراب کردن اشیاء آلوده منتقل می شود. پوسته پوسته شدن همانطور که یک ویروس سرطانی در افراد گسترش می یابد گسترش می یابد.

افزایش مواجهه با سگ های دیگر باعث افزایش خطر ابتلا به این بیماری می شود، به طوریکه نوزادانی که دچار کمخونی هستند، به طور منظم سوار می شوند، در رقابت نشان داده می شوند و یا شکار شده اند بیشتر حساس هستند. بچه ها از منابع پر از استرس پر از پناهگاه های حیوانی یا فروشگاه های حیوانات خانگی اغلب بیمار می شوند، مخصوصا در طول سن نه تا دوازده سالگی. آنها می توانند سالم باشند در حالی که بیماری را حتی بعد از واکسیناسیون انکوباسیون می کنند و یک بار در خانه جدیدشان بیمار می شوند. تشخیص معمولا می تواند بر اساس علائم بیماری ایجاد شود.

دوره انکوباسیون

زمان انکوباسیون از زمان قرار گرفتن در معرض توسعه علائم بیماری است.

در عرض دو روز پس از عفونت ویروس به غدد لنفاوی و لوزه ها و سپس در سراسر بدن به مغز استخوان، طحال و سایر گره های لنفاوی گسترش می یابد.

در عرض پنج روز، ویروس شروع به تخریب گلبول های سفید خون میکند و توله سگها یک یا دو روز تب را ایجاد می کنند. ویروس به انواع بافت های بدن حمله می کند، به خصوص سلول هایی که سطوح بدن مانند پوست، چشم ها ، دستگاه های تنفسی و ادراری و غشاهای مخاطی که در دستگاه گوارش قرار دارند، بر روی بدن قرار می گیرند.

ویروس همچنین کلیه، کبد، طحال و مغز و نخاع را آلوده می کند. آیا عمر باقیمانده آلوده زنده است یا خیر، بستگی به اثربخشی سیستم ایمنی بدن فرد دارد.

از 9 تا 14 روز پس از عفونت، 75 درصد از سگهایی که دارای سیستم ایمنی صحی هستند، ویروس را از بین خواهند برد و بیمار نخواهند شد. اما یک جوان جوان یک سیستم ایمنی بالغ نخواهد داشت. به همین دلیل حدود 85 درصد از توله سگها در معرض ویروس وقتی که کمتر از یک هفته هستند، طی دو تا پنج هفته در معرض ویروس قرار می گیرند و می میرند. توله سگ های قدیمی تر و سگ های بالغ بیماری های کشنده را تنها در حدود 30 درصد از زمان را تشکیل می دهند.

علائم ناخوشایند

توله ها از دست دادن اشتها ، اسهال زرد ، تنفس و نشانه های سیستم عصبی مرکزی مانند تشنج، تغییر رفتار، ضعف و عدم انطباق رنج می برند. ضایعات ضخیم سفید تا زرد از چشم ها و بینی اغلب به نظر می رسد مانند آبریزش از سرما. توله سگها سرماخوردگی را مانند انسان انجام نمی دهند؛ این یک هشدار جدی برای بیماری است.

عفونت تنفسی باعث می شود که توله سگ ها به سرفه و ایجاد پنومونی بپردازند. عفونت دستگاه گوارش می تواند باعث اسهال خونریزی شده یا مخاطی شود. چشم های آلوده ممکن است زخمی شوند و یا حتی کور شوند، و پوست (به خصوص پایه ها) ممکن است ضخیم، شکسته و خونریزی شود.

درمان پوسته

نوزادان مبتلا به علائم شدید معمولا در طی سه هفته می میرند مگر اینکه در بیمارستان بستری شوند و مراقبت حمایتی به آنها داده شود. مالکان می توانند برخی از مراقبت های پرستاری را در خانه ارائه دهند.

سگ های زخمی می توانند از آنتی بیوتیک ها برای مبارزه با عفونت های ناشی از یک سیستم ایمنی سرکوب شده استفاده کنند. درمان سیالات و داروها برای کنترل اسهال و استفراغ برای مقابله با کمبود آب کمک می کند. داروهای ضد تشنج ممکن است برای کنترل تشنج استفاده شود. هیچ درمان خاص خاص و همیشه موثر نیست و ممکن است تا 6 هفته طول بکشد تا بتواند بیماری را ببرد.

هر گربه پاسخ به درمان متفاوت است. برای برخی، علائم بهبود می یابند و پس از بهبودی بدتر می شوند. دیگران با وجود درمان تهاجمی نمیتوانند پیشرفت کنند. قبل از تصمیم گیری دلهره آور برای خندیدن یک توله سگ مریض، با دامپزشک خود مشورت کنید.

بعد از مراقبت

بچه های بازیافت شده این ویروس را تا 90 روز رها می کنند و می توانند سایر سگ های سالم را آلوده کنند. سگ های بیمار باید از حیوانات سالم دور شوند. ویروس می تواند سال ها در یک کشور یخ زده زندگی کند، آن را خنک می کند و هنوز سگ شما را آلوده می کند. با این حال، در شرایط گرم و یا خشک نسبتا ناپایدار است و می تواند توسط بسیاری از مواد ضد عفونی کننده مانند سفید کننده های خانگی کشته شود.

سگ هایی که در طول توله زایی زنده ماندند ممکن است دچار کمبود مینای دندان و مینای دندان شده که دچار کمبود و تغییر رنگ می شوند، رنج می برند. حتی سگ هایی که از عفونت بهبود می یابند ممکن است دچار آسیب دائمی به سیستم عصبی مرکزی شوند که منجر به تشنج مجدد یا فلج برای بقیه زندگی سگ می شود. از توله سگ خود را با واکسیناسیون پیشگیرانه محافظت کنید، همانطور که توسط دامپزشک شما توصیه می شود، و از تماس با سایر سگ های غیر مجاز جلوگیری شود.